مواجهه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان با خشونت محل کار در محیط‌های بالینی

چکیده مقدمه: خشونت در محل کار بخشی از خطرات شغلی مربوط به محیط کار می باشد. هنگامی که دانشجویان پرستاری در محیط‌های بالینی با خشونت مواجه می‌شوند توانایی‌های عملکردی آن‌ها و تمایل آن‌ها برای پرستار شدن تحت تأثیر قرار می‌گیرد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان مواجهه دانشجویان پرستاری با خشونت در حین کارآموزی می‌باشد. روش: این پژوهش به صورت توصیفی و با استفاده از پرسشنامه در بین دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان طی سال تحصیلی 88-87 انجام شد. جامعه پژوهش شامل 82 نفر از دانشجویان پرستاری بود که در زمان انجام پژوهش در دانشکده‌های پرستاری و مامایی مشغول به کار بودند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با برنامه آماری SPSS v.11 و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. منظور از خشونت دراین مطالعه شامل: حمله فیزیکی، تهدید، بدکلامی و آزار جنسی می‌باشد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 3/18% از دانشجویان، حمله فیزیکی، 8/9% تهدید شغلی و 2/23% بدکلامی را تجربه کرده بودند و هیچ یک مورد اذیت جنسی قرار نگرفته بودند. همچنین بیشترین حمله فیزیکی توسط بیمار (3/33%) و همراهان بیمار (3/33%)، بیشترین تهدید توسط پرستاران بخش (6/16%) و بیشترین بدکلامی توسط پرستاران (5/28%) و همراهان بیمار (25%) گزارش شده بود. بیشترین آمار خشونت به ترتیب مربوط به بخش داخلی، جراحی، اطفال و دیالیز بود. همچنین بین سال تحصیلی، جنس و وضعیت تأهل دانشجویان با میزان مواجهه با خشونت رابطه معناداری وجود نداشت (05/0p>). نتیجه‌گیری: دانشجویان پرستاری نیز همانند سایر کارکنان مراقبت بهداشتی در معرض خطر خشونت قرار دارند. بنابراین لازم است دانشجویان در رابطه با علایم خشونت و روش‌های پیشگیری از خشونت آموزش کافی داده شوند تا در مواقع مواجهه با آن حداقل بتوانند از رسیدن آسیب خودداری نمایند.